Dien avond en dien oude doze
'k Heb menig uur bij u gesleten en genoten, en nooit en werd die oude doos van u door u voor mij gesloten. 'k
Heb menig vleugje vocht in u gespoten en geschonken, en, lijk een mister propre, voor u, uw tepels opgeblonken; en
steeds de daad zo lief met u, zo lang hij duren koste, maar
nooit een uur zo droef om u, omdat gij van ouderdom rusten moste, en ik vol vuur heel dicht bij u, dien avond, neêrgezeten, u spreken
hoorde en sprak tot u uw vent mocht het niet weten. Noch nooit een kut zo oud, van u gezoend, geplukt, gelezen, als die dien avond blonk van u, en mocht de mijne wezen! Ofschoon,
zo wel voor mij als u, - wie zal dit kwaad genezen? - een uur van mij, een uur in u niet langer dan een uur mocht
wezen; ofschoon voor mij, ofschoon voor u, zo lief en uitgelezen, die doze, al was 't die doos van u, niet lang
mijn doos mocht wezen, toch lang bewaart, dit zeg ik u, 't een ware ik 't al verloze, mijn hert drie hete beelden: u uw tepels - en - uw dooze!
urbain alpain
vrij naar
mijn gezellige vriend, Guido!
Afscheid
Als de dag overwaait naar nacht
komt zacht jouw beeld voorbij geslopen
loop ik zwaaiend een schim achterna
en grijp je bij de lenden
buig je dwingend voorover
en bemin ik je gekromde rug
hitte stijgt uit al je wervels
hemelvuur en vlammen
zak je langzaam in mijn armen
bemint door mijn adem
veeg ik je schoon
en druk een laatste kus
in de warmte van je mond
en steel voor eeuwig je smaak.
urbain alpain
naar HC
|