Het is
niet echt mijn genre van volk maar wat moet een mens hele dagen gaan doen. Het is nu drie jaar dat ik meega met de bond van
gepensioneerden. Het zijn bijkans al weduwen. Ze zeggen dat vrouwen langer leven. Awel, een mens zou het nog gaan geloven
ook. En à propos, het is wel besteed dat we langer leven want we hebben meer werk dan de venten. Een vrouw heeft nooit gedaan
en een vent doet nooit iets. Zo simpel is dat.
De
mijne deed ook nooit iets. Ja, hele dagen commanderen en bepalen hoe ik moest leven, dat kon hij goed. Pas op, 't was geen
slechte vent maar 'k heb er andere gekend die makkelijker waren. Het zou in den tijd met mijn Gustaf bijvoorbeeld geen waar
zijn geweest van hele dagen alzo te floreren. We gingen nooit ergens. "We hebben niet gebouwd om hele dagen elders
te zitten", was zijn redenering. Wel hele dagen de gazet zitten bestuderen om de beurs in het oog te houden. Het Volk. "Een
simpele maar betrouwbare gazet", zei Gustaf altijd. We zijn er ver mee geraakt, met heel "Het Volk". Om van de beurs nog niet
te klappen. Die laatste crash was fataal. Ik zie hem daar nog zitten met "Het Volk" in zijn handen. Die gazet zakte al
met een keer lichtjes weg en ineens begost hij naar asem te snakken. Ik vroeg nog wat er scheelde en binst
dat hij naar me keek wees hij met zijn vinger in die gazet, tastte almeddekeer naar zijn borst en zakte voorover met z'n wezen
in den asbak op de salontafel. Morsdood.
Schone
begraving. Een gezongen dienst ten elven. Plaats tekort in die kerk.
"Een
slachtoffer van de grillige economie!", waarschuwde meneer pastoor in zijn homilie. Hij voegde er in één adem aan toe
dat de mensen in plaats van te beleggen meer in de schaal zouden moeten werpen. Ik ben er nooit straf aan geweest, aan heel
die pastoor. Een echte geldwolf.
Geef
mij dan maar de uitbater van dat spel hier. Allé, 75 frank voor twee pannenkoeken en koffie à volonté waar zult ge dat de
dag van vandaag nog vinden? Ik zeg het, het is wel mijn genre van volk niet maar het is algelijk een betrouwbaar etablissement.
Verleden week bleef ik hangen met mijn blouse aan een nagel die uit een stoel stak. Ik leg heel dat geval van zijn eigens uit
aan die garçon en die haalt daar dadelijk die patron bij. Het was nog niet lichtjes rap geklonken. Hoeveel dat die blouse
gekost had, 3250 frank in mijn handen en die stoel aan de kant. Zolang duurt dat hier. En toch is het mijn genre van volk
niet.
Urbain
Alpain.