Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Afspraken

En waarbij dus vooral de vraag wat je aan afspraken hebt als geen mens er zich aan houdt!

Ik woon in een straat met werkmanshuizen waar beurtelings parkeren geldt. Dat is niet echt een afspraak, da's gewoon een wet. Dat is hier met andere woorden tweemaal per maand nogal een spel! Een gemobiliseerd zottekot! Ge hebt er als bewoner van een villawijk werkelijk geen idee van welke taferelen zich op dergelijke momenten bij het gepeupel afspelen. Vooral tussen 'ten zevenen' en 'ten achten' des avonds. Dan is het slalommen geblazen van links naar rechts want niet iedereen verplaatst zijn wagen gelijktijdig waardoor het hier dus al gauw een zootje wordt om U tegen te zeggen. Je moet al over heel wat rijvaardigheid beschikken om op zulke momenten heelhuids door onze straat te komen. Bepaalde mensen houden niet van zootjes, ze hebben het allemaal graag erg keurig en netjes. Persoonlijk hou ik wel van een beetje chaos en ik lig dan ook allerminst wakker van het zich voordoende parkeertrammelant.

Wabliefteru? Of ge dat nooit vergeet, dat verzetten? Op dat vlak is onze straat bezaaid met verkeersassistenten. Je kunt het nog net geen burgerwacht noemen maar ze zijn in elk geval vreselijk alert. Ze houden helemaal niet van zootjes! Sta je om acht uur niet aan de andere kant dan duurt het wel geteld één minuut vooraleer een buurman of vrouw aanbelt en je heel hulpvaardig doch dringend meldt dat het acht uur is en dat je onmiddellijk je wagen dient te verzetten van kant. Ik van mijn kant krijg van dergelijke bemoeizucht veelal het vliegend schijt. Waar moeien zij zich eigenlijk mee? Kijk, ik wil niet klagen maar ze moeten me simpelweg met rust laten!  Het gaat hen geen barst aan wanneer ik mijn auto van kant wissel. Of wanneer ik bijvoorbeeld mijn auto alsnog niet wens te verzetten omdat ik straks, om tien na acht, weg moet.

Hopen afspraken heb ik gemaakt. Ik heb dit jaar zodanig veel afspraken (werkafspraken, repetities, recepties, feesten, etentjes en meer van die dingen) gemaakt dat ik me dus verplicht voel om een agenda bij te houden. Mijn functioneren dreigt anders erg asociaal te verlopen. Het eerste wat ik altijd vergeet als ik ergens naartoe moet is de dag, het tweede is het juiste uur en het derde is de plaats van afspraak.

Ik zou het dit jaar dus eens allemaal netjes in een agenda bijhouden. Ik kocht een agenda en naast ongelofelijk duur bleek ik me ook nog eens tevreden te moeten stellen met een vreselijk kleur (laattijdige aankoop volgens de verkoper, verkoopstruc volgens mij). Ik heb nu een groene agenda en ze moeten me niets wijsmaken, zo'n groen bestaat niet in de natuur. 't Is van dat groen dat je vroeger wel eens tegenkwam in kleedkamers van goedkope sportzalen. De kasten die daar stonden hadden ook zo'n kleur. Flets en niet de minste decoratieve ambitie. Zo'n groen heeft mijn agenda dus ook. Geen wonder dat ik hem altijd vergeet als ik ergens naartoe ga !

Op die plaatsen waar ik dan naartoe ga worden natuurlijk nieuwe afspraken gemaakt en dan dien ik deze, bij gebrek aan agenda, op stukjes afgedankt papier te zetten. Je kent ze wel, een stukje enveloppe, een bierviltje, de cover van een rondslingerend maand of weekblad en heel af en toe een proper (geleend) blad papier. Deze notities, die ik voor 't gemak kladkrabbels noem, zal ik dan straks thuis in mijn agenda zetten. Geen probleem. Tijdens het naar huis rijden spring ik altijd nog wel ergens binnen, al was het maar om blijvend aan mijn populariteit te werken, waardoor ik die bewuste kladkrabbeltjes natuurlijk kwijt ben geraakt. Het is algemeen geweten, een mens raakt niets vlugger kwijt dan stukjes afgedankt papier waarop je nuttige informatie had gezet.

Ondanks mijn agenda mis ik dus toch ruim drie vierden van mijn afspraken. Dat is natuurlijk vervelender voor de mensen die met mij hebben afgesproken dan voor mij. Doorgaans krijg ik dan enkele dagen later te horen wat ik eigenlijk gemist heb. Het zijn doorgaans geen hoogstaande dingen die ik mis. Dat ze dus een uur vergadert hebben en nadien 5 uur pinten hebben zitten drinken. Vijf uur pinten zitten drinken, daar zijn ze sterk in. Maar vergaderen, vergeet het maar! Anderhalf uur zitten memmen in welke kleur ons clubhuis geschilderd zou moeten worden. Ja zeg, zo gaat het verenigingsleven natuurlijk nooit vooruit!  Zoals laatst. We hadden afgesproken om tijdens het jaarlijks criterium gaaibollen (mens, wat vind ik dat een debiele sport) voor bejaarde amateurs hotdogs te verkopen. Hotdogs, want dat eten de mensen graag. Vooral als het tegen vijven draait en hun magen beginnen lelijk doen, dan lusten de mensen wel pap van hotdogs. Omdat het dus een schone frank zou opbrengen spraken we dus af om hotdogs te verkopen. Komt onze voorzitter wel niet af met pistolets met kaas, hesp en préparé zekers! Ik dacht dat ik hem een pistolet tegen zijn kaak ging geven. Hadden we natuurlijk meteen de helft minder opbrengsten. Wie eet er nu nog pistolets op verplaatsing? De mensen moeten geen pistolets meer hebben tegenwoordig. Dat kruimelt veel te geweldig op hun kleren. De mensen zijn daar nog al zo zot niet van, van dingen die kruimelen. 
En dan zou ik dus mijn agenda moeten volzetten met vergaderingen waarop van alles besproken wordt maar waarvan niets in de praktijk wordt uitgevoerd.
En zuipen dat ze kunnen. 's Avonds was die hele opbrengst van die pistolets er al doorgejaagd. Zuipen en plastrons dragen tijdens de vergadering, daar zijn ze sterk in! Ik dien morgen mijn ontslag in. Dat ze een beetje met een ander zijn kloten rammelen! Ik moet hier trouwens nog ferm opletten of anders maak ik me kwaad. Ik voel mezelf!
 
urbain alpain.

Enter supporting content here