Er was eens
in het dons van je zachtste gebaren
kleine momenten van groot geluk
meervoud van zaligheid
alle warmte die je strooit
mag me bewonen
graag zien
graag gezien worden
breekbaarheid is een hanger aan een stalen houder
broos symbool van je vastberadenheid
dat je alles uit een vroeger leven wegsmolt
tot iets nieuws
bang zijn dat dit ophoudt, hopen dat het mag blijven duren
gesterkt door hele lieve woorden
jouw taal traceren en geloven in je eerlijkheid
je ogen, je heerlijke eerlijke ogen
vertrouwen versus onhaalbaarheid
digitale wijzers houden de wacht
duizend kleine bezwaren sluipen als gif door het gras
clean up the mind
al de domme twijfels rond schuld van ons af schudden
kleine strookjes twijfel
versnipperen en meegeven met de wind
genieten van intense momenten
kleine gevleugelde wezentjes
bevolken de schemer in je huis
het refrein van Perfect Day beluisteren
en bij elk woord een nieuw beeld op mijn lens
jij in honderdduizend gedaantes
rustig naar elkaar toe proberen te groeien
rustig ademen... blijven ademen
(mijn kloten rustig)
je langzaam leren kennen als vrouw
een opmerkelijke eigenheid
een fascinerende zelfkant
je zalig schreeuwen in mij
liefde op het vierhonderd achtentwintigste gezicht
(bij benadering weliswaar)
lief proberen te zijn
blij zijn dat het me overkomt, dat het me overviel
dat je het toeliet
je gomt langzaam anderen uit de schets van mijn leven
niet te stuiten drang naar zien
bij je willen zijn
dingen willen delen
sprookje neemt een aanvang
er waren eens...
en toen was er plots
dat gebeuren in mei
een boom en een wrak en je lijk
was er kilte
en stilte
en een zerk
en de wetenschap
dat mijn verdriet blijvend zou zijn
urbain alpain