Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Poëzie 6

Soms, als ik in een open veld naar de wolken staar, zie ik hen helder voor me en vraag ik hen om heel even van hun wolk te komen. Drink met mij een glas en laat ons praten over de dingen die toen ongezegd zijn gebleven. Laat ons nog éénmaal samen slenteren langs duizend gedeelde woorden.

 

Voor een dode viendin

 

Ik kan nu niet meer wenen

er is te veel dat mij verdriet

te veel lijden dat mij

de toegang tot mijn hart verbiedt

langer wenen kan ik niet

zelfs om de scherpste

pijnen niet

die snijden

in een uitgemergeld lied

 

laat me gerust

en gun me

de rust van haar zerk

 

Als er een zuidkant is

aan dit vervloekte leven

op krukken als het moet

zal ik mij straks

naar 't licht begeven

en mijn verkild gemoed

weer dat verlangen geven

dat hopen doet

 

als er een zuidkant is

aan 't leven

stroomt straks

jouw warmte door mijn bloed.

 

urbain alpain
 
 
 
 

 

Splitsing

 

 Het zomerde alsmaar voort

en de wind voelde warm om

mee te lopen

 

jouw lijf dat naast het mijne

verdroeg dat ik daar naast je liep

we liepen met

en lachten om

elkaars verhalen

 

het scherpe grint sneed de gedachten

bij de splitsing neigden wij aarzelend

jij links, ik rechts.

 

urbain alpain
 
 
 
 

 

Er was eens

 

in het dons van je zachtste gebaren

kleine momenten van groot geluk

meervoud van zaligheid

alle warmte die je strooit

mag me bewonen

graag zien

graag gezien worden

 breekbaarheid is een hanger aan een stalen houder

broos symbool van je vastberadenheid

dat je alles uit een vroeger leven wegsmolt

tot iets nieuws

bang zijn dat dit ophoudt, hopen dat het mag blijven duren

gesterkt door hele lieve woorden

jouw taal traceren en geloven in je eerlijkheid

je ogen, je heerlijke eerlijke ogen

vertrouwen versus onhaalbaarheid

digitale wijzers houden de wacht

duizend kleine bezwaren sluipen als gif door het gras

clean up the mind

al de domme twijfels rond schuld van ons af schudden

kleine strookjes twijfel

versnipperen en meegeven met de wind

genieten van intense momenten

 kleine gevleugelde wezentjes

bevolken de schemer in je huis

het refrein van Perfect Day beluisteren

en bij elk woord een nieuw beeld op mijn lens

jij in honderdduizend gedaantes

rustig naar elkaar toe proberen te groeien

rustig ademen... blijven ademen

(mijn kloten rustig)

je langzaam leren kennen als vrouw

een opmerkelijke eigenheid

een fascinerende zelfkant

je zalig schreeuwen in mij

liefde op het vierhonderd achtentwintigste gezicht

(bij benadering weliswaar)

lief proberen te zijn

blij zijn dat het me overkomt, dat het me overviel

dat je het toeliet

je gomt langzaam anderen uit de schets van mijn leven

niet te stuiten drang naar zien

bij je willen zijn

dingen willen delen

sprookje neemt een aanvang

er waren eens...

 

en toen was er plots

dat gebeuren in mei

een boom en een wrak en je lijk

 was er kilte

en stilte

en een zerk

en de wetenschap

dat mijn verdriet blijvend zou zijn

 

urbain alpain

 

Enter supporting content here