Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Band

De man met de mentaal platte band.

Buiten is het prachtig weer maar in zijn hoofd is het herfst. Een onberekenbare wind voert alleen maar narigheid en onrust met zich mee. Hersenen dwarrelen naar beneden en vormen een okerkleurige korst. Het doet geen pijn. Fysisch niet. Er is alleen die allesomvattende angst. Angst voor zowat alles. Elke gedachte weegt loodzwaar. Hij is bang. Het is geen wezenlijke angst. Niks staat eigenlijk een heel gelukkig leven in de weg. En toch vertoeft hij in de hel. De hel bestaat, daar is hij nu heel zeker van. Zijn kopseizoenen wisselen elkaar met de dag vlugger af. Lente en zomer worden overgeslagen. Kilte, mist en schemer halen de bovenhand. Zijn hoofd weegt duizend kilo. 

Een kopvalling, lichte sinusitis! Mentaal weerbare mensen lachen in zijn plaats zijn problemen voor hem weg. Men kijkt hem verbaasd en onbegrijpend aan als de zoveelste grap nu even niet komt. Men wacht blijkbaar op een ander. Hij is niet welkom meer. Hij neemt het niemand kwalijk want hij heeft er nooit iemand iets van gezegd. Als mensen hem vragen hoe het gaat knikt hij en liegt. Eigenlijk staat hij al jaren niet meer stil bij deze vraag. Een vraag die immers ook nog nooit oprecht geklonken heeft. Een gemeenplaats... smekend om een steriel antwoord.

De vraag wordt steeds minder gesteld omdat hij zich steeds minder onder de mensen begeeft. Angst. Teveel gezichten, teveel stemmen. Angst. Het liefst kijkt hij  toe vanachter een muur van ondoordringbaar glas. Zijn muur. Gebouwd om de akelige seizoenen in zijn hoofd te trotseren. Als de muur wankelt dient hij gestut te worden met chemisch cement. Een summiere waaier van poeders en pillen.

Soms, tijdens een helder moment, vraagt hij zich af of het aan hem ligt of aan de wereld waarin hij leeft. Antwoorden durft hij niet. Angst.

In een kast in een hoek in het huis in het groen rolt een bal. De man wordt gespeeld. Een rode kaart op een groen veld. Rood en groen geeft bruin. Bruin lijkt op oker. Straks begint zijn winter.

Urbain Alpain.

Enter supporting content here