Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

De plekke

De definitieve vernietiging van de vuile plekke.

Gaia zal daar misschien niet mee opgezet zijn maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik deze namiddag foi gras op mijn zondagse broek heb gemorst. Dat kwam zo, wij hadden bezoek en mijn vrouw had mij gevraagd om de toastjes te smeren. Aan de foi gras gekomen (2x25gr van de Delhaize) morste ik dus een mespuntje op mijn broek. Ge zult zeggen : "Een puntje, 't houdt nogal iets in!"... awel, ik kan u zeggen dat de vervuilende werking van dat topje paté fenomenaal was. Een plekke van hier tot ginder en van z'n eigens geen zicht als straks 't bezoek kwam. Ik sta daar met dat toastje in de ene, en met dat mes in de andere hand te gapen naar 't kruis van mijn broek alwaar het onheil was geschied en mijn vrouw zegt: "Urbain, ge zult het er algelijk niet afkijken zeker?" Wilde ze zeggen dat ik diende over te gaan tot reinigenden actie. Ik naar het waskot en daar de pul naft voor dergelijke klussen van het rek genomen, een prop watten in de naft gedrenkt en mijn kruis schoon proberen te wrijven. Edoch... die vlek werd juist gelijk alsmaar groter en in mijn kruis begon ik een brandend gevoel gewaar te worden hetgeen een beetje vergelijkbaar was met het fenomeen wanneer een mens een pizza uit een ferm hete oven haalt en te lang draalt... ge kent dat wel, dan durft die warmte soms ook op uw kruis te slaan. Nu kan mijn kruis wel tegen een stoot (ik heb ooit nog onderbroeken van Arthur Brown gedragen) maar de gewaarwording was dusdanig sterk en beklemmend dat ik alras uit mijn broek schoot om mijn zizi aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen. Niet dat de kleur echt desastreus was (integendeel, dat rood stond mij wel) maar ge kon toch duidelijk zien dat er ingegrepen diende te worden. Na het aanbrengen van een halve tube Flamazine nam het fel brandend gevoel wat af waardoor ik weer normaal kon denken. Onherstelbare schade had mijn zizi blijkbaar niet opgelopen want toen ik twee minuten later mijn water probeerde te maken ging dit niet gepaard met stekende pijnen of pijnlijke steken. Mijn zondagse broek had de ingreep echter minder goed doorstaan want in het kruis was een gat ontstaan om u tegen te zeggen. Dit, beste lezers, om u maar te waarschuwen hoe omzichtig een mens met foi gras moet omspringen. Verder liep mijn dag erg gesmeerd... ik smeerde meer dan 120 toasten die in een mum van tijd door ons bezoek naar binnen werden gewerkt. Daar ik dat bezoek kon rieken noch zien merkte ik zeer tot mijn genoegen dat Roger Vanneste een toastje met foi gras op zijn broek liet vallen. Het feest zelf was kut met peren op zware stroop en de groepsseks achteraf was ook niet wat hij geweest had moeten zijn. Yvonne Vandewalle had verdomme haar regels en ik had haar naam uit de urne getrokken. Maar meer hierover in mijn weldra te verschijnen bestseller: "De tampon van Yvonne".

Maar bestsellers of geen bestsellers, een mens blijft onderhevig aan pijn. En ik kan het weten want momenteel snokt er een helse pijn door mijn arm. Dit heeft veel, zoniet alles, te maken met een verstuikte pols. Toen ik immers Zulma de hand schudde naar aanleiding van de aankoop van een tweedehands Opel Corsa, verzwikte ik mijn pols. Magda doet aan karate en judo en kickboxing en legde in haar handdruk een gemengd overzicht van deze drie disciplines. Treze zei nog : "Magda toch, die brave man heeft u toch niks misdaan?". "Toegegeven,", zei Magda, "maar ge weet nooit wat deze vermaledijde nog in gedachten heeft!". Treze is de lesbische vriendin van Magda. Een lesbisch koppel in een oranje Opel Corsa! Een mens maakt wat mee in z'n leven. Ik wens trouwens iedereen een fantastische dag, een goeie stoelgang en eindelijk een bevrijdend antwoord op de prangende vraag : "Wie wordt multimiljonair?" 

Enter supporting content here