Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Zomerliefde

Een terugblik 

Omdat mijn hormonen onlangs weer eens oncontroleerbaar hun gang gingen bleef ik tijdens een avondje zappen aan een Parijse Catwalk hangen. Onbruikbare fashion en modellen waar je dwars doorheen kon kijken. Mijn gedachten gingen onmiddellijk naar Anna, mijn zomerlief uit 76.

Anna Vermander had volstrekt niet de fysiek om koord te dansen. Ze woog met moeite vijfendertig kilo en mat één meter vijfenzeventig. Bij het minste zuchtje wind zou Anna hulpeloos van het koord zijn gedwarreld. Haar hobby was vermageren en verder had ze een relatie met Michel Verplancke. Mijn God wat kon die lul neuten! Dat hij dus altijd last had van het zuur. Dan wees hij met een klein, vettig, kort worstenvingertje naar zijn slokdarm. Alsof je het zuur godbetert ook aan je reet kunt hebben. Het zou ons trouwens een zorg wezen waar hij het zuur had. Vette Verplancke woog honderdvijfenveertig kilo en had dit enkel aan zichzelf te danken. Hij vrat drie koeien per dag en kwakte daar in één moeite door een vat Stella overheen. Anna klaagde er vaak over dat ze praktisch geen adem had als ze met Michel de liefde bedreef. Dat kwam, Anna had hoogtevrees en lag dus altijd onderaan. "Hij zal nog eens mijn ruggengraat doormidden neuken!", klaagde ze stilletjes. Het enige voordeel aan hun immens gewichtsverschil was dat je hen tijdens het rampetampen nooit kon betrappen. Het was altijd alsof vette Michel alleen in het bed lag. Anna zag je nooit liggen. Wel hoorde je nu en dan haar gesmoorde kreten van tussen Michel zijn vetlagen opstijgen. In maart 1976 werd vette Verplancke geveld door een attaque. Iets met een uit de hand gelopen cholesterolgehalte en op slag morsdood. Anna maakte gebruik van zijn overlijden om uit geveinsd verdriet nog vijf kilo meer te vermageren. Ze woog er toen nog dertig en dat was in feite geen zicht. Gezond oogde ze allerminst. Anna leed duidelijk aan magerzucht maar daar viel met haar niet over te praten. Nochtans, er waren tal van gevaren aan haar dunheid verbonden. Als Anna bijvoorbeeld tegen wind zou lopen was de kans niet gering dat zij haar voorhoofd zou breken. En toch werd ik verliefd op haar. Een mens is jong en hoe gaat dat: liefde is een mol zonder bril.  Drie maanden lang heb ik Anna, onder mijn T-shirt, naar mijn kamer gesmokkeld. We hebben een hele zomer gevreeën en het dient gezegd, de relatie heeft nooit op mij gewogen. Tot zij in oktober 1976, tijdens een onbeduidend voorjaarsstormpje, plots geheel gracieus naar Griekenland waaide, alwaar zij in kennis kwam met een geitenboer. Ze doen er tot op heden samen iets in artisanale geitenkazen. Als hun volautomatische melkmachine de millenniumbom heeft overleeft dan zijn zij momenteel ongetwijfeld nog lang en gelukkig aan het leven.
 
urbain alpain

Enter supporting content here