Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Dilemma

't Ware niet rare...

Al weken niks meer geschreven. Writersblock? Mijn kloten, pure luiheid, ik ken mezelf. Ik ben geen mens om een dagboek bij te houden. Laat staan dat ik de druk van een website zou aankunnen. Aan de andere kant is het ook zo dat er bij momenten ontzettend weinig gebeurt in mijn leven. Mijn dagen zijn doorgaans niet van die aard dat er veel over geschreven dient te worden. Het zijn veelal dagen waarop er geen enkele zinnige reden is om naar mijn kladschrift te grijpen. Ten aanzien van dagboeken is zo'n leegte makkelijk overbrugbaar. Op zo'n dagen plak ik er dan bijvoorbeeld een zegel van Valois in. Zo hebben die dagen algelijk nog hun waarde. Met een website gaat dat stukken moeilijker. De mensen merken dat meteen als ge daar een tijd niet aan werkt. Dagboeken baden in een soort intimiteit terwijl websites toegankelijk zijn voor elke mens die over een internetaansluiting beschikt.  Het zal niemand verbazen dat mijn dagboek dus uitpuilt van de Valoiszegels die mijn vrouw dan weer in haar collectie mist. Op mijn website kan ik alsnog geen zegels plakken en er gebeurt godverdomme de laatste tijd echt niks. Geen wonder dat mijn site van tijd tot tijd stagneert!

Op zo'n momenten gaat een mens de dingen forceren en gaat hij zoeken naar onderwerpen. Misschien vermeldenswaardig is mijn persoonlijk dilemma van vandaag. Toen ik deze morgen voor de spiegel stond om mij te scheren rijpte plots het idee om mijn snor te laten staan. Doch dit idee was nog niet geheel gerijpt of daar stak twijfel reeds de kop op. Zou ik wel staan met een snor? En zo ja, zou ik bijvoorbeeld gebogen staan? Ik ging te rade bij één van mijn buurvrouwen met mijn probleem en het aardige besje verzekerde me dat een snor me beeldig zou staan. Nu is deze buurvrouw in dit dilemma niet echt een onbevooroordeelde rechter. Zij heeft namelijk zelf een snor en ik heb de indruk dat die haar mening fel beïnvloedde. Tot overmaat van ramp walmt mijn buurvrouw danig uit haar mond dat er met dat mens praktisch geen gesprekken te voeren zijn, laat staan discussies! Ze heeft ook de slechte gewoonte om haar tweede inbreng in een gesprek zingend te deponeren. Mijn buurvrouw is geen nachtegaal, ze heeft een keelgat om champignons in te kweken. Een donker, stinkend hol waar zwammen op hun best gedijen. Haar man, mijn buurman, heeft ooit "een getuige van Roland Lommé" (een onbeduidende sekte die opkomt voor het bestaansrecht van erg lelijke mensen) een oog dichtgetimmerd. Een man uit één stuk, mijn buurman, ware het niet dat hij een beenprothese heeft. Soms zou ik willen dat mijn buren verhuizen en dat er in hun plaats een bloedmooie alleenstaande negerin komt wonen die af en toe naar mij knipoogt en mij complimentjes geeft aangaande mijn hoog IQ, mijn drankmisbruik, mijn talenten aangaande het kweken van snorren en mijn rechtlijnigheid. Ik vraag mij af of alleenstaande negerinnen zich met dergelijke onbenulligheden bezig houden of als zij wel wat anders aan hun hoofd hebben. Ik ben lang geen Afrikakenner, moet je weten.

Straks ga ik uit. Alleen. Me, myself and I (met dank aan Joan Armatrading). Vrouwen hangen me heel even de strot uit. Ik, mijn pint en de toog... lekker egoïstisch dronken worden. Achteraf misschien nog een frietje en daarna proberen om in de pot te braken. Op naar de algehele wereld... ten strijde!
 
Urbain Alpain.

Enter supporting content here