Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Jeugdliefdes

Liesbeth en Rachel, een wereld van verschil.

Ik leerde haar kennen tijdens een bamba. Dat was zo in die tijd. Als je op een fuif je tong wilde stretchen dan bood de bamba doorgaans soelaas. Ze heette Liesbeth. Haar familienaam ben ik kwijt. Ze hield van glad en ze had een hekel aan mannen met baarden. Hoewel mijn baardgroei zich in die tijd beperkte tot een soort onzichtbaar dons scheerde ik mij toch tot driemaal daags. Om haar terwille te zijn. Dat scheren was telkens weer een hachelijke onderneming want het enige scheergerei in het ouderlijke huis betrof een lang, vlijmscherp mes. De aluinsteen tegen het bloeden was een akelig doch onmisbaar attribuut in die dagen. Als je met die steen over de opengehaalde huid ging was het alsof je smoel vol schrammen zat en met azijn werd besprenkeld!  Als het bloeden was gestopt diende je het achtergebleven gruis weg te vegen anders leek het alsof je huid geïrriteerd was. Kwam je met een onafgeveegde kop in een dancing met neonlicht dan was het alsof je last had van één of ander hardnekkig schurft.

Liesbeth scheerde zich niet intiem. Toen ik een keer terloops opmerkte dat zulks in fel contrast stond met haar drang naar gladheid bekeek ze me met een blik die door alles ging. Had ik toen mijn zonnebril niet aangehad, ze mochten me naar Spermalie brengen.

Ze droeg onderbroeken van Avion en op haar bh's stonden afbeeldingen van Mickey Mouse, Calimero en Bambi. Hoewel de omvang van haar borsten niet buitensporig was had Liesbeth kanjers van tepels. Als het koud was hadden de stripfiguren op haar bh's last van gezwellen. Als het vroor leken ze terminaal.

Lekken en totten, friemelen en frotten. Tot echte seks kwam het echter nooit. Hoewel ze geen lid was van een religieuze sekte vond Liesbeth dat seks iets was voor na het huwelijk. Ze deed wel aan voorhuwelijkssparen via de CM. Met het gespaarde geld wou ze na haar huwelijk de kosten van de pil dekken. Ik stelde voor om meteen te investeren in condooms. "Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen!", verduidelijkte ik mijn voorstel. Maar ze bleek allergisch aan rubber. Niks in rubber kon ze op of in haar lichaam verdragen. "Als ik rubberen handschoenen gebruik tijdens de afwas dan ga ik op een melaatse lijken!", vertrouwde ze mij toe. Ik voelde de wind al in mijn richting waaien en dus zei ik fijntjes dat ze dan ook maar beter meteen voor een vaatwasmachine zou sparen. Als ze dacht dat ik later die vaat voor mijn rekening zou nemen dan zat ze er nog niet lichtjes naast. Na zo'n opmerking ging ze dan huilen. Tranen met tuiten. De onbegrepen, ingebeelde zieke.

Ik maakte een einde aan de relatie en papte aan met Rachel Vercammen. Lelijk als de nacht maar één brok onversneden erotiek. Ze bewerkte haar benen al met veet toen ze nog pampers droeg, bij manier van klappen! En niet alleen haar benen. 't Was al glad en toegankelijk wat ze had. Soutiens droeg ze niet en slips waren iets voor doetjes. Ze las reeds de interviews in playboy toen wij nog Zonnekind doorworstelden. Ze liep met haar lijf te koop als een kleine zelfstandige met enorme toekomstperspectieven. Het was dat ik toen het woord nymfomane nog niet kon duiden maar Vercammen voldeed aan de beschrijving die ik later in de wereldliteratuur over dit fenomeen mocht lezen. Wat te vrezen viel gebeurde, ik kon Rachel haar seksueel ritme niet volgen. Terwijl ik in het ziekenhuis lag te bekomen van een dubbele zakbreuk (het gevolg van een totaal uit de hand gelopen manoeuvre tijdens een neukpartij op de glijbaan van het plaatselijk speelpleintje) papte zij aan met een ander. En terwijl ik in al mijn miserie tranen met tuiten lag te wenen merkte mijn moeder op dat het geen meisje voor mij was. Ware het niet dat het Griekse nooit echt in me heeft gezeten, ik was toen waarschijnlijk homo geworden!

 

Urbain Alpain.

 

Enter supporting content here