Seizoen 2005 - 2006
ALBERTINE IN VIJF TIJDEN Toneelkring
De Valk Sint Andries
Auteur: Michel Tremblay
Herwerking en regie: Bart Cardoen
Albertine, 70 jaar, komt na een verijdelde
zelfmoordpoging in een rusthuis terecht. Het is dadelijk merkbaar dat deze dame en harde tante is die een mislukt leven achter
zich heeft en de eenzaamheid ontmoet.
Ze wil ze een reconstructie van haar leven omdat ze beseft dat liefde geven misschien de oplossing is om met
zichzelf in het reine te komen.
Haar levensverhaal wordt laag na laag
verteld.
Op de leeftijd van 30 jaar heeft ze een geestelijk
gehandicapt kind, Marcel, en een vrijgevochten dochter, Trees, die op elfjarige leeftijd al mannen verleidt. Albertine
zelf gruwt van de mannen, heeft een ijzige angst van lichamelijkheid en vindt het onmogelijk om met haar dochter
te praten over'de dinges van het leven'. In een woede-uitbarsting slaat ze haar dochter halfdood.
Op de leeftijd van 40, als de woede in haar raast als
een orkaan, herkent ze haar onvermogen en beseft ze dat gelukkig zijn niet kan. Voortdurend leidt haar woede tot hoog oplopende
ruzies met haar moeder en haar kinderen. Ze vreet haar hart op omdat Trees weer aanpapt met haar 'verkrachter' van 10 jaar
geleden.
Op de leeftijd van 50 wil ze haar
eigen leven in handen nemen. Trees vliegt de deur uit en Marcel plaatst ze in een instelling. Ze zoekt een job en houdt zichzelf
voor dat ze gelukkig is.
Deze leugenachtige opgewektheid duurt tot ze op
de leeftijd van 60 jaar geconfronteerd wordt met de dood (moord? zelfmoord?) van Trees en een enorm schuldgevoel haar verplettert.
Niet meer in staat haar eigen verantwoordelijkheid
onder ogen te zien, begint ze pillen te slikken tot ze er 10 jaar later er één te veel neemt.
Ondanks
de vele ontroerende scènes en de soms depressieve zwartgalligheid zit er ook een boodschap van liefde in het stuk.
WAAR : Magdalenazaal Brugge
17 maart 2006 : PREMIERE
18 maart 2006
24 en 25 maart 2006
Reservaties : 050/34 15 26 (van 19.30u en 21.00u)
Reservatie per e-mail: marcel.mutsaerts@pandora.be
Seizoen 2004 - 2005
BLANKENBERGE Toneelkring Kunstadelt Assebroek
Auteur: Tom Lanoye
Herwerking en regie: Bart Cardoen
Een zwoele augustusavond.
Het
seizoen is ronduit slecht geweest voor weduwe Lucy Verplancke, eigenares van brasserie "Blankenberge", gelegen op de dijk
van de gelijknamige badstad. Zij wil de zaak verkopen.
Haar hopeloos verwende
zoon Kurt wil de brasserie laten ombouwen tot een dancing.
De wijkagent Armand heeft
een oogje op de weduwe. De jonge kelner Philippe ziet de jonge dienster Brigitte wel zitten, die op haar beurt eveneens avances
krijgt van Kurt. De niet meer zo prille serveerster Carine deelde het bed met iedereen maar lijkt nu wat in de vergeethoek
te raken door de jonge charmes van Brigitte. De oude keukenhulp Bertje is hopeloos verliefd op het ‘manusje-doet-al’
Idriss, een jonge vreemdeling.
Waarheid en gevoelens worden
vaak geweld aan gedaan in de onderlinge confrontaties.
De laatste avond is er
het traditionele afscheidsfeestje voor het tijdelijk personeel. In die bluesy sfeer ontwikkelt zich een dramatisch gebeuren. De dramatiek
wordt via een verkrampt groepsgevoel weggegomd. Gebagatelliseerd tot een stom, onnozel accident.
Lees meer
WAAR : Toneelzaal van de kinderboerderij Zeven Torentjes Assebroek
05 maart 2005 : PREMIERE
11 en 12 maart 2005
18, 19 en 20 maart 2005
25 en 26 maart 2005
Reservaties : 050/54 54 01 (vanaf 14 februari elke werkdag tussen 19.00u en 21.30u)
HET EVANGELIE VOLGENS MARCUS Toneelkring Moerkerke
Auteur: Marc Smet
Herwerking en regie: Bart Cardoen
Komedie die ik bewerkte naar het West Vlaamsch en eerder reeds regisseerde in Torhout.
Het stuk is, zoals de titel
doet vermoeden, een weergave van het leven van Christus gezien door de ogen van de evangelist Marcus. Panikeert echter niet
en leest u vooral verder!
Marcus
klaart de klus zelf. Hij is zeer nadrukkelijk aanwezig rond de scène en vertelt vol vuur en overgave zijn verhaal. Naarmate
die mens vordert zal u zich als toeschouwer ongetwijfeld vragen stellen. Dit is begrijpelijk. Marcus kraamt hier en daar vreemde
dingen uit. Gelukkig, die vreemde dingen, dat zijn vaak heel plezante dingen. Het evangelie wordt inhoudelijk verplaatst naar
onze hedendaagse samenleving. GSMs, het rechtsapparaat, de pausmobiel, microgolfovens, witte marsen, mosselsoupers, fondue
en gourmetstellen, televisie, voetbal, ramptoerisme ge kunt het zo gek niet bedenken of t komt in 't stuk voor!
Het
evangelie volgens Marcus is een grappig stuk. Op de eerste plaats een pretentieloze komedie. Maar er zit meer in. De zoetzure
ironie en het sarcasme waarmee hier en daar heilige huisjes worden gesloopt zal niemand ontgaan.
Als
je katholiek bent dan helpt dit om het geheel te begrijpen. Als je niet katholiek bent dan helpt dit nog meer!
WAAR : Zaal
Carina te Moerkerke
SPEELDATA:
04 februari 2005
: PREMIERE
05 en 06 februari
2005
11 en 12
februari 2005
Kaarten
: 050/50 05 53 of 0496/64 37 36 (17.30u - 19.30u)
NV MOORD EN DOODSLAG Koninklijk Toneelgezelschap Knokke
Heist
Auteur: Robert Thomas
Herwerking en regie: Bart Cardoen
Vier mannen willen van hun vrouwelijke levensgezel af en plannen de perfecte moord. Wat zij
echter niet weten is dat die levenspartners met hetzelfde idee rondlopen.
Wat een licht verteerbare komische thriller moest worden werd uiteindelijk een langdradig
stuk. Als het niet goed is zeg ik het ook. Mijn eigen fout. Het stuk was veel te lang en de archaïsche dialogen bleken
onhaalbaar voor de spelers. Die onhaalbaarheid mondde uit in een moeilijk repetitieproces waar zich op den duur geen mens
nog goed bij voelde. Met mijn excuses aan alle spelers, maar dit stuk glipte als water door mijn handen. Ik had er op
den duur zelf geen voeling meer mee. Ik heb uit deze ervaring geleerd dat stukkeuze enorm belangrijk is en dat je daarin
als regisseur resoluut je eigen gevoel moet volgen.
Plaats Cultureel Centrum Scharpoord
Meerlaan 32 8300 Knokke
Speeldata 10 en 11 december 2004
Seizoen 2003 - 2004
DE SCHOONZUSTERS Toneelkring
Moerkerke
Auteur: Michel Tremblay
Herwerking: Bart Cardoen
Germaine heeft in een prijskamp
een miljoen zegeltjes gewonnen. Daarmee kan ze uit een catalogus zoveel zaken kiezen dat ze haar appartement volledig in het
nieuw kan zetten. Er is echter één voorwaarde, de zegeltjes moeten netjes in boekjes worden geplakt. Daar ze dit werk niet
alleen aankan, trommelt ze haar familie en buren op om belangeloos te komen helpen. Zo komen 15 vrouwen samen in het keukentje
van Germaine. 15 verschillende karakters, het één al wat sterker dan het andere. 15 madammen wier belangrijkste plezier is
: roddelen, elkaar de loef afsteken, jaloers zijn op elkaar en zich manifesteren via ruzies en grootspraak. Ze vertellen elkaar
alleen datgene wat ze kwijt willen. Iedereen probeert te scoren bij iedereen. In schril contrast met deze vaak banale discussies
staan de monologen van de vrouwen tot de zaal. Monologen die dikwijls hun werkelijke pijn onthullen.
Humor en tragiek dansen een tango.
Een stuk in het West-Vlaams te vergelijken met een taske straffe koffie met een cognacske : 't doet verdomme enorm veel deugd
maar 't pakt af en toe ook op uwen asem!
Enkele jaren terug regisseerde
ik dit stuk in Assebroek. Het kende toen een enorm succes. Omdat ik het toen gebruikte concept zo sterk vond heb ik voor
deze herneming niks aan de aanpak veranderd. Wel vijftien fonkelnieuwe dames deze keer! Een dikke aanrader voor mensen die
op zoek zijn naar een avond vol wisselende emoties. Een nieuwe kans voor zij die nu nóg klagen dat zij 'de Schoonzusters'
toendertijd hebben gemist.
WAAR : Zaal
Rostune te Sijsele
SPEELDATA:
07 mei 2004
: PREMIERE
08 en 09
mei 2004
14 en 16
mei 2004
21 en 22
mei 2004
Kaarten
: 050/50 05 53
ACHT VROUWEN Toneelkring Werkgroep66 Brugge
Auteur: Robert Thomas
Marcel, een rijk zakenman en zijn vrouw Gaby wonen in een afgelegen landhuis. Suzon, de oudste dochter, studeert in
Engeland. Als het stuk begint komt ze thuis om Kerstmis te vieren. Katrien, de jongste dochter, is een lastige tiener. De
overige huisgenoten zijn Marcels schoonmoeder en haar ongetrouwde dochter. Verder een huishoudster, die al vijftien jaar
bij de familie is en een dienstmeisje, dat er nog maar pas is. Dan vindt het dienstmeisje meneer Marcel dood op z'n bed. Gaby
probeert de politie te bellen maar de draad is doorgesneden. Ook haar auto, waarmee ze hulp wil gaan halen, is onklaar gemaakt.
Vermits de waakhonden niet geblaft hebben is er geen vreemde op het terrein geweest en moet de moordenaar één van hen zijn.
Op de koop toe verschijnt er plots een onbekende tante op het toneel die zegt dat ze door iemand werd opgebeld om haar te
waarschuwen dat haar broer vermoord is.
Daar ze afgesneden zijn van de buitenwereld beginnen de vrouwen
een eigen onderzoek naar de dader. Alle acht zijn ze echter even verdacht, en lijken allemaal een motief te hebben voor de
moord: de schoonmoeder, de schoonzus, de vrouw, de twee dochters, de tante en de twee dienstmeisjes. Een van hen is de schuldige
Wie? De acht vrouwen die aanvankelijk voorgesteld worden als kwetsbare bloemen, blijken al gauw acht venijnige madammen te
zijn met een eigen agenda. Stuk voor stuk laten ze zich van hun beste en onschuldigste kant zien, maar in de loop van het
verhaal komen de onafgewerkte kantjes van hun karakter boven water, die het publiek keer op keer met verstomming slaan en
doen schateren van plezier.
Ook de dialogen steken goed in elkaar. Beschuldigingen van de moord
zijn schering en inslag, maar elke beschuldiging die verstuurd wordt, komt als een boemerang terug en ontploft in het gezicht
van elke vrouw. De plot is van weinig belang. Eigenlijk draait het stuk vooral rond de interacties tussen de verschillende
vrouwen.
'Acht Vrouwen' is een onvervalste Whodunit. Een man wordt vermoord,
en de acht vrouwen in huis gedragen zich stuk voor stuk erg verdacht. Wie heeft het gedaan? En waarom? Een vernuftig stuk
met een flinke portie humor. Een stuk dat voortdurend verrassend uit de hoek blijft komen.
WAAR : CULTUREEL CENTRUM DE DIJK
SPEELDATA :
Vrijdag 21/11/2003
Zaterdag
22/11/2003
Donderdag
27/11/2003
Vrijdag
28/11/2003
Zaterdag
29/11/2003
KAARTEN telefonisch op 050/31 70 21
Seizoen 2002 - 2003
HET EVANGELIE VOLGENS MARCUS
Toneelkring De Vondeling Torhout
Komedie van Marc Smet die ik bewerkte naar het West Vlaamsch!
Het
stuk is, zoals de titel doet vermoeden, een weergave van het leven van Christus gezien door de ogen van de evangelist Marcus.
Panikeert echter niet en leest u vooral verder!
Marcus
klaart de klus zelf. Hij is zeer nadrukkelijk aanwezig rond de scène en vertelt vol vuur en overgave zijn verhaal. Naarmate
die mens vordert zal u zich als toeschouwer ongetwijfeld vragen stellen. Dit is begrijpelijk. Marcus kraamt hier en daar vreemde
dingen uit. Gelukkig, die vreemde dingen, dat zijn vaak heel plezante dingen. Het evangelie wordt inhoudelijk verplaatst naar
onze hedendaagse samenleving. GSMs, het rechtsapparaat, de pausmobiel, microgolfovens, witte marsen, mosselsoupers, fondue
en gourmetstellen, televisie, voetbal, ramptoerisme ge kunt het zo gek niet bedenken of t komt in 't stuk voor!
Het
evangelie volgens Marcus is een grappig stuk. Op de eerste plaats een pretentieloze komedie. Maar er zit meer in. De zoetzure
ironie en het sarcasme waarmee hier en daar heilige huisjes worden gesloopt zal niemand ontgaan.
Als
je katholiek bent dan helpt dit om het geheel te begrijpen. Als je niet katholiek bent dan helpt dit nog meer!
WAAR : CULTUREEL CENTRUM DE BROUCKERE TORHOUT
SPEELDATA : Zaterdag 25 januari 2003
Vrijdag 31 januari 2003
Zaterdag 01 februari 2003
KAARTEN CC De Brouckere 050/22 11 50
DE BROERS GEBOERS Toneelkring Kunst Adelt Assebroek
Rauw
en hilarisch familie epos van Arne Sierens dat ik eveneens
bewerkte in
het schoon West Vlaamsch.
De broers Geboers
van Arne Sierens is een hilarisch en rauw realistisch familie-epos. Het werd voor de eerste keer opgevoerd in het Nieuwpoorttheater
te Gent en sindsdien zijn de mensen er blijven over klappen. De reacties variëerden van plat en primitief tot theater dat
dwars door je ziel snijdt en je nog dagenlang achtervolgt. Het is misschien allemaal niet optimaal voor het wegwerken van
het huidige onveiligheidsgevoel maar ge kunt gij u daar als theatermaker nog niet teveel van aantrekken.
Het stuk gaat
over vijf personen in een armtierige flat. Een sociaal appartement. Eigenlijk het flatje van bomma dat veel te klein is maar
de eigen woning blijkt onbewoonbaar te zijn verklaard vanwege een dramatisch accident met een camion die zijn bocht miste.
Maar bij bomma is het ook geen al te grote luxe. Langs alle spleten en scheuren van het schamele appartement breekt de wereld
binnen en de vijf personages kennen elk hun eigen drama's. Zoon Marnix is na zes maanden bak weer op vrije voeten. Zijn jongere
broer Ivan blijkt travestie-acts op te voeren. Er is Andreï, een vriend des huize wiens rol in het huis door Marnix moeilijk
in te schatten valt. Moeder ligt in het ziekenhuis en aan vader, die plots uit het niets opduikt, heeft men ook niets. Eens
geen vader, nooit een vader. Tot overmaat van ramp blijkt Marnix zijn eigen vrouw er een minnaar op na te houden tegen wie
zijn zoon al 'papa' zegt. Uiteindelijk zoekt hij zijn heil maar bij het Vlaams Blok. Een verhaal zonder einde teware dat Metje
er een einde aan breit. Een verhaal over simpele mensen die midden in het leven staan. Mensen voor wie een ongeluk nooit alleen
komt. Er zijn constant problemen, niet zelden van materiële aard.
Het is een zeer
treurig stuk, want bloedernstig, maar tegelijk ook vreselijk om te lachen. Ge zit in uw broek te pissen van 't lachen binst
dat ge nog bezig zijt met het wegwerken van een traan die u daarjuist in een vlaag van compassie overviel. Het is in elk geval
confronterend theater. De doorsnee kijker zal af en toe gechoqueerd zijn. Maar het is dan ook het verhaal van de sjoemelaars,
de ritselaars, mensen die trachten te overleven. Mensen die om de één of andere reden ook altijd mijn aandacht hebben getrokken.
Mensen die op de één of andere reden ook altijd op mijn sympathie kunnen rekenen.
Een jaar na
De Schoonzusters heb ik opnieuw ontzettend veel zin om elk van die zeven torentjes op hun voetstuk te doen daveren. De broers
Geboers wordt een wervelende brok actietheater. Een bruisende tekst omgezet in een heerlijk herkenbaar vet West Vlaams, een
podium, vijf popelende acteurs, een hoop licht, een brokke van een decor, een deel muziek, vierduizend kilo enthousiasme en
een regisseur die zo zot loopt als een achterdeur met dubbel glas. Meer moet dat niet zijn.
En zorgt dat
ge allemaal op tijd zijt voor kaarten want t zal ongetwijfeld weer een stormloop worden. Komt dus alstublieft achteraf weer
niet af met het feit dat we u niet gewaarschuwd hebben.
In eer en geweten, de regisseur, Bart Cardoen.
WAAR : Toneelzaal van de kinderboerderij Zeven Torentjes
Assebroek
SPEELDATA : Zaterdag 08 maart 2003
Vrijdag 14 maart 2003
Zaterdag 15 maart 2003
Vrijdag 21 maart 2003
Zaterdag 22 maart 2003
Zondag 23 maart 2003
Vrijdag 28 maart 2003
Zaterdag 29 maart 2003
Reservaties Ward & Cecile Perquy-Vancoillie
050/38 23 68
Seizoen 2001-2002
La Palma
Toneelkring Rembert Torhout
Een stuk waar ik samen met Peter Bossu en Henk Knockaert de tekst voor schreef. Een wervelende
brok theater waarin muziek, humor en tragiek de belangrijkste ingrediënten zijn. Henk Knockaert regisseert en het belooft
op zijn minst een 'speciaaltje' te worden.
La palma, ondragelijk schone.
To be or not to be at a place called "La Palma"... is dat niet de kwestie?
Is dat geen kwestie van te denken aan wat ge dacht vergeten te zijn omdat de toekomst u overspoelt
met allerhande dingen die eigenlijk passé heten te zijn maar zich extraheren van datgeen wat voorbij is omdat ze eigenlijk
nog steeds in uw kop zitten? Van die dingen waar een mens niet vanaf geraakt.
Is het daarom dat ge hier weg wilt? Is het daarom dat ge constant op zoek zijt naar een wereld
waar geen verleden maar alleen een toekomst is?
Ik zou het niet weten, stamelt de grijsaard, want van eigens is diene mens dat vergeten!
t Is te zeggen, zegt ze. Maar ze zegt zoveel. Ze zegt dat elk toneelstuk u 100 jaar
ouder maakt. t Is gelijk in de muziek, zegt ze. Ze klapt nog van Clapton en The Cream.
Ene met pistache, zegt hij. Maar hij zegt zoveel. Soms lalt hij, verzopen in drank.
Soms fluistert hij dat elk glas alcohol uw zinnen kraakt in schuimende gedachten.
Zullen er wijven zijn?, vraagt zij en hij liegt en stottert dat de wijven elders zullen
zijn. Waar?, vraagt zij en hij loopt rood aan en tast naar zijn kruis en tiert het behang van de muur.
En op den duur, ge zult het nooit anders zien, geraken zij ten ruzie, ten oorlog, ter liefde...
in de plooien van het zachte lijf rijst de verzoening.
God zij met u, zegt hij, en hij geeft haar een kruiske. Maria, moeder van God, lispelt
zij, en ze wrijft honderd verwijten van zijn mond.
Als in een sprookje. Een beetje gelijk in la Palma.
Plaats Cultureel Centrum De Brouckere
Aartrijkestraat 6 8820 Torhout
Speeldata 23, 27, 28, 29 en 30 maart
6 en 7 april
Info CC De Brouckere
050/22 11 50
Zwijg Kleine Koninklijk Toneelgezelschap
Knokke Heist
Ik hertaalde het stuk van Fizegerald Kusz enkele jaren geleden voor een gezelschap van beroepsacteurs.
In regie van Dirk Tanghe werd het toen in De Werf te Brugge opgevoerd. http://www.dewerf.be
Het werd een overrompelend succes. Na Brugge werd heel West Vlaanderen vlotjes veroverd. Daarna
kwam Oost Vlaanderen aan de beurt en had het weer een beetje meegezeten, die gasten toerden daar nu waarschijnlijk nog mee
rond!
Momenteel regisseer ik deze Zwijg Kleine voor het KTKH in Knokke. Een brok boeiend volkstoneel
in onversneden West Vlaams gebracht.
Zwijg, kleine vertelt het relaas van een
familiefeest. Een familie die geobsedeerd is door eten en drinken. Ziekelijk geobsedeerd. Een uitvergroting, een karikatuur.
Met de drank komt ook de binnenkant naar buiten. De humorist in ieder van hen baant zich een weg. Maar ook de diepste zielenroerselen
wellen als gulpen bittere gal naar boven. Mensen trekken elkaar aan en stoten elkaar af. Ze slaan niet of ze zalven. Elk verwijt
wordt met een compliment gemaskeerd.
Plaats Cultureel Centrum Scharpoord
Meerlaan
32 8300 Knokke
Speeldata 26 en 27 april
Info 050/60
43 24 050/62 43 62
De Fanfare Assebroek
Totaal
Assebroek, een deelgemeente van Brugge, wou voor Brugge 2002
vanuit eigen gemeente iets realiseren. Koppen werden bij elkaar gestoken en Assebroek Totaal werd onder de doopvont gehouden.
Geen merknaam voor benzine maar een heuse werkgroep die ging brainstormen over een waardig en haalbaar initiatief.
De keuze viel
op De Fanfare, een toneelstuk dat twee jaar terug werd geschreven door enkele Assebroekse gelegenheidsschrijvers (Regi Janssens,
Cois Van Severen en Pol Vandenbroele), naar aanleiding van de 100e verjaardag van de Fanfare van
Steenbrugge. Het stuk werd dus eerder reeds opgevoerd in de Brugse stadsschouwburg maar toen in teken
van 100 jaar fanfare. Dat toen vooral de fanfare zelf de show stal mag niemand verwonderen.
Nu wordt het echter anders. Ik werd als regisseur aangesproken en De Fanfare van toen is niet De
Fanfare die ik nu wil brengen. Naar aanleiding van Brugge 2002 mag het immers allemaal een ietwat meer spetteren.
Assebroekse verenigingen werden aangesproken en we krijgen naast
de inbreng van de fanfare ook interacties van een koor, een jongerenband, een dansschool, een heemkundige
kring en een schuttersgilde.
Een nuchter mens zal misschien opmerken: Dat zal daar nogal
een kakofonie gaan worden op dat podium!. Awel, beste mensen, als regisseur kan ik u verzekeren dat er
van een kakofonie geen sprake zal zijn.
De bedoeling voor Brugge 2002 is om resoluut te kiezen
voor een volwaardig theaterstuk. Alle aanwezige elementen zullen in het teken staan van een welomlijnd concept. Het wordt
een stukje toneel om van te genieten. Een schoan stikstje in een sappig dialect. Humor en drama
dansen een tango. Een gezonde lach wordt gecoupeerd door een krop in de keel. Waardig volkstheater met amateurs. Het kan.
Het zal er staan. De cast bestaat vooral uit acteurs van
theatergroep Kunst Adelt aangevuld met enkele gastspelers.
Plaats
Concertgebouw Brugge
't Zand 8000 Brugge
Speeldatum
23 mei (éénmalige opvoering!!)
Info
050/35 66 68