Een toneelstuk regisseren. Weledel publiek toch, 't is niet gescheten! (Excuseert u mij de uitdrukking.) Mocht ik het in het West-Vlaams mogen zeggen, 'k zou zeggen: "'t Is ol gèn hoar snien!" Ge hebt daar echt geen gedacht van wat er daar zoal bij komt kijken. Neem nu dat boekske dat ge momenteel ter hand houdt. Als ge denkt dat zoiets zichzelf schrijft dan zijt ge er nevens. Telken male wordt ge als regisseur gevraagd naar een bijdrage voor in dat programmaboekje. 'k Peins ik dan dikwijls in mijn eigen: "'k Heb nog geen werk genoeg met dat stuk zelf!" En meteen daarna komt dikwijls ook de gedachte: "De mensen zullen heus wel zien wat er daar op dat podium gebeurt!" Maar een toneelkring is zelden opgezet met dergelijke redeneringen. Als ge zo'n dingen oppert dan bekijken ze u alsof ge vier besmettelijke ziekten t'hope hebt! Handige penningmeesters hebben immers berekend dat zo'n boekske de productiekosten kan drukken.

En ze paaien u en ze fluisteren: "Urbain, dat moet geen grote literatuur zijn, schrijf gewoon een curriculum vitae." M'n ore, een curriculum vitae! Als ge dat woord driemaal na elkaar uitspreekt dan is't gevaar dat ge uw kaaksbeen breekt niet denkbeeldig. Tenzij ge Latijn hebt gestudeerd. Maar zijt een keer eerlijk. Hebt ge hier al eens goed rondgekeken? Hoeveel zouden er hier Latijn hebben gestudeerd? Een poging misschien, gelijk de meeste onder ons. Vlak na uw lager onderwijs, toen uw ouders nog een hartspecialist in u vermoedden. Ik zou ze in elk geval niet te eten willen geven, zij die hun studies begonnen in het Latijn Grieks maar cum laude afstudeerden als metser. Niet dat ik iets tegen metsers heb. Integendeel. Ge moet er eens één proberen te vinden als ge er één nodig hebt! Wachttijden van twee jaar zijn niet ongebruikelijk in die branche. En dan zijn er mensen die durven beweren dat den bouw op zijn gat zit! Maar we wijken af...  

Als regisseur legt ge u dus neer bij zo'n woordje voor in 't boekske want ge wilt het failliet van een kring van z'n eigens niet op uw geweten hebben. Ge zet gij u neer en ge begint gij te denken aan een tekst, want uw CV zou te dunnetjes staan.

Maar wat moet ge de mensen zeggen? Dat ze hier seffens 't schoonste stuk van hun leven zullen zien? How zeg, leg het stille! We moeten daar immers eerlijk durven in zijn. Ge zult gij in uw leven ongetwijfeld al schonere stukken hebben gezien. Neem nu de mannen onder ons. 't Schoonste stuk dat zij ooit  gezien zullen hebben zal ongetwijfeld hun vrouw zijn. En voor de vrouwen onder ons, 't schoonste stuk dat jullie gezien zullen hebben zal ongetwijfeld... allé, ik mag alleen maar hopen,dames, dat uw man 't schoonste stuk in huis heeft dat jullie ooit hebben mogen aanschouwen. En mocht het zo niet zijn gedenk dan, lieve dames, dat schoonheid relatief is en al zon dingen!

Ge zult gij hier dus seffens niet het schoonste stuk van uw leven zien. Ge zult gij gewoon "ons" stuk zien. Datgene wat wij van "De Broers Geboers" hebben gemaakt. Gedurende drie maanden hebben we met tal van mensen iets moois proberen te creëren. We kunnen alleen maar hopen dat de vonk zal overslaan. Dat ge hier straks allemaal zit te genieten dat het klettert. Het feit dat ge hier vanavond allemaal zit bewijst dat ge wilt meegenieten van het eindresultaat. Laat het u smaken.

Urbain Alpain.