Home | CV | Links | Madrugada | Adagio | Zakformaat XL | Muziek | Een rustig moment | James Brown R.I.P | Het incident en de perceptie | Fluweel | Toneel | Voor Mariette | 2006 | De auditie | Trut | Leonardo | Het haar van de hond | Confidenties | Aanklacht | Voorjaarsstorm | Het debuut | Scharrelkippen | Misselijk | Grand Cru | Willy | Mirakel | Zappa | 2005 | Engel | Cactusfestival 2004 | Gastheer | File | Zot | Graffiti | Agressie | Gastenboek | Amuse Gueules | Freundin | Gemis | Blankenberge | Dagboek | Schoon | Nostalgie | Protestbrief | Koot en Bie | Herfst | Jasper | 2004 | Voor haar | Topsport | Eerlijk | Slagveld | I.M. : Johnny Cash | Dood | Het proces | Wolfslam | Afscheid | Verkiezingen | Stilstand | Lieg | Jeugdliefdes | De fluit | Sprot | Dilemma | De plekke | Programmaboekjes | Regisseren | 2003 | Brugge 2002 | Vrouwen | Roest | Ongemakken | Piercing | Koe | Onmacht | Prettig gestoord | Huwelijk | De vrouw | Werk | Roken | Stadswandeling | Zij | Ma Beautée | Bezetting | Bezoek | Verjaardagsfeest | Valentijn | Schuldgevoel | Reünie | Stigmata | Rust | Musicals | Cactusfestival | Bejaardenhuis | Erotiek | Vernissage | Zomerliefde | Band | Afspraken | Angst | Brief | Nacht van het boek | Bejaardenbond | Poëzie | Poëzie 2 | Poëzie 3 | Poëzie 4 | Poëzie 5 | Poëzie 6 | Poëzie 7 | Inleidingen 2002 | Inleidingen 2003 | Inleidingen 2004 | Inleidingen 2005 | Inleidingen 2006

Die morgen op het web...

Cactusfestival

De lente sluipt in het land. De grijze ratten trekken weg uit mijn hoofd en nestelen zich in de herinnering aan winter en kilte. Ik herleef als het weer betert. Iedereen herleeft dan, heb ik de indruk. Vooral de vrouwen. Zij etaleren sans gêne hun huid. Hier en daar waait een rok sierlijk op, valt een split heel even open, gaapt een décolté... kortom, la vie en rose!

Nu al de lente, straks dus de zomer. Ze komen er weer aan, de zomerfestivals. In alle maten en gewichten. Chauvinistisch als ik ben wil ik hier graag even de aandacht vestigen op het Cactusfestival te Brugge. Zij die het festival kennen zijn al lang overtuigd. Het cactusfestival is niet zomaar een festival. Het is één van die weinige speciaaltjes die zich elk jaar weer uit de schaduw van de grijze doorsnee weten te worstelen. Ooit vroeg een plaatselijk journalist me wat ik van het cactusfestival vond.

Wat roept het Cactusfestival bij je op ?

Intimiteit, dronkenschap, gezelligheid, geestverruiming, spraakverwarring, een hoop prachtige vrouwelijke lijven en af en toe een heerlijke muzikale adrenalinestoot... meer moet dat niet zijn.

Hoe lang ga je al naar het cactusfestival ?

Ik weet niet of er toen al sprake was van een festival maar ik herinner mij dat er indertijd op het Sint Amandsplein ook al gitaren en andere instrumenten werden gegeseld. Ik herinner me niet of er toen ook al sprake was van de term 'festival'. Ik denk dat ik waarschijnlijk bijna alle cactusfestivals heb meegemaakt.

Welke band heb je met het cactusfestival ?

Ik draag het festival in mijn hart. Ik zorg ervoor dat ik die drie dagen niks anders in de weg heb. Een jaarlijkse gewoonte. Weekendje cactussen.

Herinneringen?

Allé, omdat u het bent... een aangename en een tegenvaller. Een paar jaar geleden had ik tegen sluitingstijd nog een portie Viëtnamese Loempias naar binnen gewerkt. Ze moesten blijkbaar hun saus kwijt want die loempias zwommen erin. Ik van zijn eigens in vuur en vlam en mede daardoor van de weeromstuit richting bar. Daar zei mij een erg hautaine dame dat de bar sloot en terwijl ik smekend met mijn bonnetje zwaaide goot zij de resterende pinten voor mijn ogen uit. Van een klerewijf gesproken! Er zijn daar toen nog hele lelijke woorden gevallen. Tot hier de tegenvaller. Een immer aangenaam moment is ons afscheidsritueel. Omdat Dhr. Patrick Keersebilck het blijft vertikken om het zelf te doen bedanken wij (ik wordt hierbij doorgaans bijgestaan door Dhr. Patrick Hoornaert), als niet organisatoren, elk jaar na het laatste optreden alle aanwezigen voor hun komst... een gebaar dat niks kost maar dat al menig hilarisch moment heeft opgeleverd.

Algemene bedenkingen?

Ik vind het goed dat cactus zn kleinschalige identiteit weet te bewaren en dat er de laatste jaren, qua programmeren, toch een nieuwe, frissere wind is gaan waaien. Ook de locatie is en blijft een droom. Toen men echter twee jaar terug de ingang van locatie veranderde ben ik dat jaar niet op de weide geraakt omdat ik die nieuwe ingang niet kon vinden. Ik heb verdomme drie dagen in Het Visioen geresideerd!

Het prettige is dat je er elk jaar weer een hoop oude bekenden tegen het lijf loopt van wie je je afvraagt waar ze zich de rest van het jaar schuilhouden.

Een minpunt blijf ik het belachelijk laag aantal toegestane decibels vinden, maar ik betwijfel of de organisatoren daar zelf iets kunnen aan doen. Waar men nu al boxen heeft bijgeplaatst ongeveer in t midden van het terrein zou men dat ook kunnen doen naar achteren toe zodat de tweede helft van het terrein ook aan zijn auditieve trekken komt.

Suggesties?

De inplanting van een degelijke hollandse coffeeshop op het terrein zodat we even kunnen controleren of het klopt als zouden al die plaatselijke politiekers in hun tijd nog geblowd hebben.

Ik vind de huidige ingang wat smalletjes en dat leidt doorgaans tot ongewenst intiem contact ! Of om heel even de poëtische toer op te gaan : Een mens staat al heet nog vóór hij de weide betreedt !! Graag die ingang dus weer op zijn normale geschiedkundige plaats. Er schoot toen immers al niet veel van over!

Dat ge bedankt zijt,

Urbain Alpain

Enter supporting content here