B.C.
Brugge, 23/09/1958
Pseudoniem : Urbain
Alpain.
In tegenstelling tot wat her en
der wordt gefluisterd (hij zou zijn gevonden) wordt hij geboren uit een moeder en een vader. Details aangaande de bevalling
zijn tot op heden een goed bewaard familiegeheim gebleven. Dat zijn moeder echter dadelijk na de geboorte het memorabele "Nooit
meer!" schreeuwde, deed zijn vader meteen vermoeden dat het hier een wel heel speciale persing betrof.
Reeds op prille leeftijd vormt
hij letters waarmee hij na een tijd woorden probeert te vormen. Als hij die woorden in zinnen gaat gieten ontstaan zijn eerste
teksten. Deze vormen de aanloop naar een grillige carrière.
In 1978 breekt hij zijn studies aan de Academie voor
Schone Letteren vroegtijdig af vanwege een verzwikte pols. Dit medisch ongemak dreigt aanvankelijk zijn schrijverscarrière
te ruïneren. Na een moeizaam herstel hernieuwt hij echter zijn belangstelling voor de letteren en schrijft
een brief aan zijn peter. In deze brief beschrijft hij uitgebreid zijn relatie tot de wereldliteratuur. Hij blijkt opgescheept
met een mateloze adoratie voor Shakespeare, Camus, van Ostaijen en in mindere mate voor Jef Nys. Daar hij zijn grote voorbeelden
echter weigert te lezen is hun invloed op zijn werk eerder nihil.
Probeert veelal humoritisch te schrijven maar door de druk van de realiteit
sluipt vaak ook een frivole bitterheid zijn teksten binnen. Vindt lange tijd een uitstekende uitlaatklep in 'Uitlaat'
van het weekblad Humo. Zijn oneliners en verzuchtingen worden er gedurende jaren bijna wekelijks in gepubliceerd. Omdat de
stijl in 'Uitlaat' echter plots helemaal verandert ziet hij op een bepaald moment af van verdere inzendingen. Schrijft vanaf
dan kortverhalen. Ook in brieven aan bekenden vindt hij een manier om zijn pen ongegeneerd in enerzijds 'humor' en anderzijds
'gal' te drenken. Het valt op dat zijn brieven doorgaans zijn gericht aan vrouwelijke bekenden. Naast zijn eigen vrouw wordt
elke goeie vriendin een soort verre 'muse'.
Verzeilt op een blauwe maandag met zijn teksten in het
theater. Het blijkt al vlug liefde op het eerste zicht te zijn. Heeft als tekstschrijver/hertaler/tekstherwerker het geluk
het regiewerk van schitterende regisseurs van dichtbij te mogen meemaken. Geeft zijn ogen en oren volop de kost en steelt
hierbij duizend kleine en grote dingen.
Voelt na enige tijd de kriebels om zelf te gaan regisseren.
Vallen, opstaan en weer doorgaan. Stapt bij elk nieuw stuk de wondere wereld van het theater binnen en trekt opgelucht de
deur van de realiteit achter zich dicht.
Volgens
buitenstaanders wordt de toon In zijn huidig werk hoofdzakelijk bepaald door een vreemde, alcoholische symboliek, een Bourgondische mystiek en een amper te volgen ritmiek. De bewering als zou zijn hedendaags oeuvre sterk autobiografisch
zijn dient volgens de man in kwestie dan ook met een flinke korrel hoppe te worden genomen.
In opdracht voor B.C.,
Urbain Alpain.